Met geloof in herstel over de crisis heen kijken
Vrijdag 13 maart 2020 staat in mijn geheugen gegrift. Ik zou nog ‘even’ langs ons project De Compagnie gaan in de gevangenis van Krimpen aan den IJssel. Het werd uiteindelijk avond voor ik weg ging. Even na 17.00 uur kwam de directeur persoonlijk vertellen aan de compagnons dat de gevangenis op slot zou gaan. Geen familiebezoek! En ook geen geopende deur meer voor onze vrijwilligers, in Krimpen en in heel Nederland.
Hart van ons werk
Ik schrijf mijn voorwoord precies een jaar later. Wie had kunnen voorzien dat het zo lang zou duren? We werden getroffen in het hart van ons werk. Het was mooi om de creativiteit te zien die los kwam bij mijn collega’s, inclusief de vrijwilligers. Ze hadden maar één doel: in contact blijven met gevangenen, tbs-patiënten en hun familie. En het lukte! Van het ouderwetse brieven schrijven, tot digitaal bezoek. Het inspireerde me tot een gedicht dat misschien wel meer zegt dan 1000 woorden:
Corona was een blok aan ’t been.
We konden nergens, nergens heen de bajes werd gesloten!
Dat raakte ons diep in het hart,
Goddank, we raakten niet verward,
maar juist weer aangesloten!
Vrijwilligers, ze gingen voort. Hun boef, per cell phone opgespoord,
ook kaarten en veel brieven.
Zo brak ’t geloof in hun herstel,
weer baan in tbs en cel,
voor onze hartendieven.
(melodie Psalm 68)
Blok aan het been (1650/1750) Gevangenpoort
We hielden vol
Het is ook de verdienste van de medewerkers en directie van gevangenissen en tbs-klinieken dat we toch door konden gaan met ons werk. Dank voor jullie medewerking! Het was maatwerk en de situatie – wel of niet fysiek bezoek – veranderde voortdurend. Ja, het was hectisch, maar hielden vol. Want detentie én corona was een driedubbel isolement en wij laten onze hartendieven niet zitten.
Dankbaar zijn we ook voor de trouw en loyaliteit van onze vrijwilligers. Er was nauwelijks verloop. Hetzelfde geldt voor onze financiële vrijwilligers: de donateurs. Hun aantal groeide zelfs en we gingen door de grens van € 700.000 aan particuliere donaties. Dat is ongekend bemoedigend en kostbaar. We staan er niet alleen voor.
Dat geeft moed om met geloof in herstel over de crisis heen te kijken, omdat er toekomst is na corona, de titel van dit jaarverslag. Met de steun van kerken, bedrijven en fondsen gaan we verder op vertrouwde wegen, maar zullen we ook innoveren. Meer digitaal? Jazeker, maar met de menselijke maat van bij elkaar aan tafel zitten.
In het besef van zelf óók onderweg te zijn naar een nieuwe toekomst, sluit ik graag af met een couplet van een oud Deens gedicht: Jezus, ga ons voor, deze wereld door, en U volgend op Uw schreden gaan wij moedig met U mede. Leid ons aan Uw hand, naar het vaderland.
Hans Barendrecht
directeur bestuurder